مقالات

سنگ لوح چیست

سنگ لوح

سنگ لوح (slate) یک نوع سنگ دگرگونی دانه‌ریز است که از دگرگونی درجه پایین رسوبات بسیار دانه ریز شیلی به وجود آمده است.

بلورهای این نوع سنگ با چشم غیر مسلح قابل تشخیص نیست و چون مقدار زیادی از ذرات آن کوچکتر از یک میکرون (۰٫۰۰۱ میلیمتر) است، مطالعه کانی‌شناسی و سنگ شناسی آن مشکل است.

سنگ لوح به صورت لایه‌ای یافت می‌شود. ارزش اقتصادی این سنگ به طور اهم به وجود صفحات جدایش که کلیواژ نامیده می‌شود بستگی دارد. این خاصیت در سنگ‌های لوح متفاوت است برخی از آنها را می‌توان به سادگی به صفحات نازک تقسیم کرد و در برخی دیگر این کار به دشواری صورت می‌گیرد. یخبندان اثر خیلی بدی روی قابلیت جدایش لایه‌ها دارد.

سهولت در تورق پذیری حاصل قرار گرفتن کانی‌های بسیار دانه ریز ورقه‌ای (میکا و کلریت) به موازات سطوح شیستوزیته است. گاه در برخی سنگ لوح‌ها دو یا چند سطح شیستوزیته متقاطع دیده می‌شود که معرف مراحل دگرشکلی مختلف سنگ است.

کانی‌های اصلی سازنده سنگ لوح عبارتند از کوارتز، مسکوویت، کلریت و کلسیت، که گاهی با کانی تیره رنگ گرافیت همراه هستند. حضور مقداری از عناصر خاص می‌تواند سبب تغییر رنگ در سنگ لوح شود.

چنان‌چه اکسید آهن دو ظرفیتی به آن رنگ قرمز داده و اکسید آهن سه ظرفیتی آن را به رنگ سبز در می‌آورد.

سنگ لوح

همچنین در اثر حضور مواد آلی، سنگ به رنگ تیره دیده می‌شود در طبیعت معمولاً سنگ لوح به رنگ‌های قرمز، سبز، ارغوانی قهوه ای، خاکستری و سیاه مشاهده می‌شود.

مهم‌ترین کاربردهای سنگ لوح عبارتند از پوشش سقف‌های شیبدار، تهیه سطح میزها، پوشش سطحی مواد، پله ها، پایه دیوارها، تخته سیاه، سنگ قبر، سطوح میز بیلیارد، نمای خارجی، پوشش بام و … . این سنگ برای سنگ فرش مناسب است زیرا سطح آن در حالت طبیعی زبر است که این سبب افزایش اصطکاک و جلوگیری از لغزش می‌شود.

از عوامل مهم اقتصادی سنگ لوح پایداری رنگ آنها است.

رنگ این سنگ در مجاورت هوا ثابت و یا ممکن است کمی کدر شود اما انواعی از سنگ لوح‌های سبز مشهور به سبز دریایی بعد از چند سال مجاورت با هوا به رنگ خاکستری متمایل به قهوه‌ای یا زرد نارنجی کم رنگ تغییر می‌یابند که این تغییر رنگ عمدتاً از اکسیداسیون کانی‌های آهن به وجود می‌آید. تغییر رنگ یک پدیده مضر نبوده و حتی ممکن است رنگهای زیبایی را به وجود آورد.

سنگ لوح

در ایران سنگ لوح در نواحی نهبندان، جنوب بیرجند، خاش در حد شرقی مرز ایران و پاکستان، جنوب مشهد، طرقبه و کوه‌های طالش، اراک ،ملایر، همدان ،مریوان، سنندج و … گزارش شده‌اند.

طبقه بندی سنگ لوح

استاندارد 406 ASTM C سنگ لوح را بر اساس عمر مفید آن به سه دسته ی با عمر مفید بیش از ۷۵ سال با عمر مفید ۴۰ تا ۷۵ سال و با عمر مفید ۲۰ تا ۴۰ سال طبقه بندی کرده است. مشخصات فیزیکی لازم برای هر یک از این دسته‌ها در جدول شماره 1 درج شده است.

ویژگیهای سنگ لوح

این سنگ از نظر نحوه تشکیل با سایر سنگ‌ها متفاوت است لذا برای استفاده از آن به عنوان سنگ ساختمانی باید آزمایش‌های مختلفی روی آن انجام داد که معمولاً با آزمایش‌های استاندارد سنگ‌های دیگر متفاوت است. ویژگیهای سنگ لوح در جدول شماره 2 درج شده است.

[ultimate_info_table design_style=”design06″ color_scheme=”yellow” package_heading=”جدول شماره 1 – مشخصات فیزیکی لازم برای انواع سنگ لوح”]

حداقل مدول گسیختگی (Mpa)

طبق استاندارد 120:ASTM C

حداکثر درصد جذب آب طبق استاندارد 217 :ASTM C
بیش از ۷۵ ۰٫۲۵
۴۰ تا ۷۵ ۰٫۳۶
۲۰ تا ۴۰ ۰٫۴۵

[/ultimate_info_table]

[ultimate_info_table design_style=”design06″ color_scheme=”yellow” package_heading=”جدول شماره 2 – ویژگی‌های سنگ لوح”]

ویژگی مقدار
جدایش پذیری این خاصیت با شکافتن سنگ با یک قلم نازک انجام می‌شود تا صافی، نازکی و منظم برش خوردن لایه ها بررسی شود.
وزن مخصوص معمولاً  ۲٫۷ تا ۲٫۹ تن بر مترمکعب.
جذب آب درصد جذب آب سنگ لوح طبق استاندارد 121 :: ASTM تعیین می‌شود. مقدار جذب آب سنگ لوح معمولاً بین ۰٫۱۴ تا ۰٫۴۲ درصد است.
تخلخل بسیار پایین و کمتر از ۲ درصد است.
مدول گسیختگی در بهترین حالت بین ۴۸ تا ۷۰ مگاپاسکال
مقاومت در برابر

خوردگی

سنگ لوح باید در محیط‌های اسیدی مقاوم باشد زیرا ممکن است تحت شرایط مرطوب یا بارانی به همراه آلاینده‌های اسیدی قرار گیرد. برای آزمایش باید سنگ را در یک محلول حاوی ۹۸ درصد آب، یک درصد اسید کلریدریک و یک درصد اسید سولفوریک قرار داد.

سنگ وزن شده را برای ۱۲۰ ساعت در محلول فوق غوطه ور می‌سازند و پس از ۴۰ ساعت که از خشک کردن سنگ گذشت آن را وزن می‌کنند. افت وزنی ،نمونه میزان خوردگی آن را نشان می‌دهد آزمایش را می‌توان برای چند دوره تکرار کرد.

ناخالصی های معدنی

سولفیدهای آهن شامل پیریت یا مارکازیت ناخالصی‌های نامطلوب‌اند زیرا به لیمونیت تجزیه شده آسیب می‌رسانند و سنگ لوح را لکه دار می‌کنند. کربنات کلسیم یک جزء مضر است زیرا مورد هجوم اسیدها قرار می‌گیرد. کربنات آهن جزء نامطلوبی به شمار می‌رود زیرا در صورت قرار گرفتن در معرض شرایط جوی به لیمونیت تغییر می‌یابد و باعث تغییر رنگ سنگ لوح از سبز به قهوهای مایل به خاکستری می‌شود

رنگ کانیهای فرعی که به عنوان رنگین‌ساز عمل می‌کنند عبارتند از مواد آلی کربن دار مثل گرانیت باعث رنگ خاکستری، کلریت باعث رنگ سبز و اکسیدهای آهن لیمونیت و هماتیت باعث رنگ قرمز یا قهوه ای می‌شوند

[/ultimate_info_table]

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *